AS LETRAS GALEGAS CON CARLOS CASARES:

O 20 de marzo de 1963, tres membros da Real Academia Galega presentaron nesta institución unha proposta histórica: Que se declarase o dia 17 de maio de cada ano "Dia das Letra Galegas" como data para "recolle-lo latexo material da actividade intelectual galega".

Manuel Gómez Román, Xesús Ferro Couselo e Francisco Fernández del Riego, expuñan que "con motivo de se celebrar aquel ano o centenario da publicación dos Cantares Gallegos de Rosalia de Castro", a Academia deberia consagrar, con carácter de perdurabilidade, o simbolismo da data nunha celebración anual.

Propuñase o dia 17 de maio, ó ignorarse a data da publicación do libro, por ser nese dia cando Rosalia de Castro llo adicou á tamén poeta Fernán Caballero.

O día das letra galegas conmemórase cada ano a un autor galego xa morto, fai como mínimo dez anos.

En 2015 foi adicado a Xosé Fernando Filgueira Valverde.

No 2016 a Manuel María.

E este último ano adicóuselle a Carlos Casares, falecido fai 14 anos.

Carlos Casares naceu o 24 de agosto do ano 1941, en Ourense onde estudou o Bacharelato e comezou a mostrar a súa vocación de escritor  nun xornal escolar "El Averno". Anos máis tarde gañou o seu primeiro premio literario, sendo Vicente Risco o presidente do xurado. Nos anos 60 transladouse a Santiago para estudar Filosofía e Letras, e alí coñeceu a Ramón Piñeiro, co que tivo unha gran amizadañ. Durante estes anos nos que estudaba na universidade participou activamente nas loitas estudiantías a través da "Asociación Democrática de Estudiantes"

Ademáis de esto, Casares participou na elaboración da Lei de Normalización Lingüística. Foi membro da Real Academia Galega e da Fundación Otero Pedrayo. Foi elixido no 96 como o presidente do Consello da Cultura Galega, e tamén o director da Editorial Galaxia e da revista "Grial".

No 65 comezou cos seus primeiros relatos na revista que el dirixía, e dous anos despois publicou Vento Ferido, un libro de relatos que tivo gran éxito. No 68 publicou A Galiña Azul para nenos e a súa primeira novela Cambio en tres.  Dentro da literatura infantil tamén destaca Un Polbo Xigante, a obra de teatro infantil As laranxas máis laranxas de tódalas laranxas, galardoada co premio de teatro infantil "O Facho" e o conto O Can Rin e o lobo Crisón, que foi traducido ó catalán, vasco e castelán. En 1972 traduciu ó galego Le petit prince (O principiño).  En 1976 conseguiu o premio para narrativa en galego, coa obra Xoguetes para un tempo prohibido, coa que tamén gañou o primio Galaxia. En 1979, volveu ó relato curto co libro Os escuros soños de Clío. En 1980 apareceu a súa novela Ilustrísima, traducida tamén ó castelán, e en 1986 Os mortos daquel verán, traducida tamén ó castelán.

Att.: Marta Caneiro Losada/ nº3/ 4ºB

DIA DAS LETRAS GALEGAS

O 20 de marzo de 1963, tres membros da Real Academia Galega presentaron nesta institución unha proposta histórica: Que se declarase o dia 17 de maio de cada ano "Dia das letras Galegas" como data para "recolle-lo latexo material da actividade intelectual galega".

Manuel Gómez Román, Xesús  Ferro Couselo e Francisco Fernández del Riego,expuñan que con motivo de se celebrar aquel ano o centenario da publicación dos Cantares Gallegos de Rosalia de Castro  editado 1863 xa que foi a primeira obra publicada enteiramente en galego. 

Este ano se rinde homenaxe a Carlos Casares Mouriño que foi escritor de lingua galega que naceu o 24 de Agosto en Ourense. 

 Estudou Filosofía e Letras na Universidad de Santiago de Compostela. Foi lector en varias universidades europeas. De volta a Galicia estableceu a súa residencia en Vigo , onde desenvolveu a súa actividad  profesional como escritor, editor e catedrático de instituto

Obras:

•  «Vento ferido» (1967)
• «Cambio en tres» (1969)
• «Xoguetes pra un tempo prohibido» (1975)
• «Os escuros soños de Clío» (1979)
• «Ilustrísima» (1980)
• «Os mortos daquel verán» (1987)
• «Na marxe de cada día: follas dun diario» (1994)
• «Deus sentado nun sillón azul» (1996)«Un país de palabras» (1999)
• «O sol do verán» (2002)
• «A galiña azul» (1968)
• «As laranxas máis laranxas de tódalas laranxas» (1973)
• «O can Rin e o lobo Crispín» (1983)
• «Lolo anda en bicicleta» (1996)
• «O galo de Antioquía» (1994)
• «Un polbo xigante» (2000)
• «Este é Toribio» (1991)
• «Toribio contra o profesor Smith» (1991)
• «Toribio e o contador de contos» (1991)
• «Toribio ten unha idea» (1992)
• «Toribio revoluciona o tráfico» (1992).
• Ensayo y periodismo
• «Á marxe. Palabra de escritor (2 de enero - 10 de marzo de 2002)» (2003 )
• «Á marxe, 1992» (2005)
• «Á marxe, 1993» 
• «Á marxe, 1995» (2006)
• «Á marxe, 1996» (2007)

De : Laura González Belerda

LETRAS GALEGAS

O Día das Letras Galegas é unha celebración instituída en 1963 pola Real Cademia Galega para homenaxear a aquelas persoas que destacasen pola súa creación literaria en idioma galegi ou pola defensa desta lengua

Cada ano dedicase a unha personalidade diferente, escollida pola Real Cademia Galega, tendo en conta que se exixen o menos 10 anos desde o seu falecemento. 

Desde a instauración desta celebración cultural, solamente en 1998 houbo unha dedicaci´n conxunta os poetas medievais Martín Codax, Xohán de Cangas e Mendinho, famosos polas súas cantigas.

A fecha de celebración deste evento, o 17 de maio, débese a que tal día coma ese, en 1863, publicouse en Vigo o primeiro exemplar da obra "Cantares Gallegos" de Rosalía de Castro, que marcaría o inicio do Rexurdimento.

Este día é festivo en todo Galicia. 

CARLOS CASARES MOURIÑO

Estudou Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela. Foi lector en varias universidades europeas. De regreso a Galicia estableceu a súa residencia en Vigo, donde desenrolou a súa actividade profesional como escritor, editor e catedrático de instituto.

A súa ideoloxía estivo marcada polo maxisterio e amizade con Ramón Piñeiro e polo grupo de galeguistas vinculados coa editorial Galxia. Foi elexido menbro da RAG en 1977, diputado autonómico polo PSdeG- PSOE nas eleccións de 1981, e presidente do Consello de Cultura Galega en 1996.

Colaborou en numerosas revistas e periódicos, entre eles Grial, que dirixiu dende 1989 a 2002, ano do seu falecemento, e A Voz de Galicia.

A súa obra máis significante foi “Vento Ferido” a cla publicou en 1967. Escribiu varias obras infantís. Tamén traduxo varias obras.

Como biógrafo e ensaista produxo traballos sobre a vida e obra de Vicente Risco, Otero Pedrayo, Ramón Piñeiro e Curros Enríquez.

Obtuvo o Premio da Crítica de narrativa galega por varias das súas obras.

Finalmente falece en 2002.

 Yadhira García López

As letras galegas

É una celebración que comeza a partir do ano 1963 grazas á Real Academia Galega para facer homenzaxe a todas aquelas persoas que destaquen por una creación literaria que fagan, en galego, ou tamén pola defensa do mesmo. Cada ano adícaselle a una persoa diferente (en España) escollida pola Real Academia Galega.

Esta festividade realízase o 17 de maio de cada ano, e isto é debido a que Rosalia de Castro, no ano 1983 publicou en Vigo o seu primeiro exemplar da obra Cantares gallegos, o que marcaría o inicio do “Rexurdimento”; este día á súa vez é festivo en toda España.

A Real Academia Galega debría consagrar, con carácter de perdurabilidade o simbolismo da data nunha celebración anual, e isto lévase celebrando 40 anos despois.

Este ano o gañador das Letras Galegas é Carlos Casares (Ourense, 1941-Nigrán, 2002)  decisión tomada pola Real Academia Galega. Carlos Casares impúxose coa mayoría dos votos por diante dos candidatos Plácido Castro, Antonio Fernández Morales e Ricardo Carballo Calero.

O presidente da RAG describiu a Carlos Casares coma “un grande da literatura hispánica do século XX” e subliñou que “no caso dunha literatura e una lingua tan problemática coma a nosa, contar cun escritor, este ano, como Manuel María, e o que vén, como Casares, que son capaces de chegar mesmo a “mares nunca dantes navegados” como dicía Luis de Camoes era moi importante.

Falando da vida de Casares, el estuda no seminario de Ourense onde ve a súa faceta de escritor grazas ao seu prod¡fesor de literatura. Ao abandoar este seminario fai o bacharelato  en Xinzo de Limia. Máis adiante gaña un concurso de relatos breves, o que lle permite coñecer a grandes escritores, coma Vicenete Risco.

No ano 1961 trasládase a Santiago de Compostela para estudar a carreira de Filosofía e Letras e incorpórase ao grupo de galeguistas liderado por Ramón Piñeiro.

LUCÍA ÁLVAREZ GARCÍA 

DÍA DAS LETRAS GALEGAS.

O Día das Letras Galegas é unha celebración asignada  en 1963 pola Real Academia Galega para homenaxear a aquelas persoas que destacasen pola súa creación literaria en idioma galego ou pola sua defensa da  lingua. Cada ano adicaselle a un escritor ou escritora diferente, escollida pola Real Academia Galega, tendo en conta que se esixen polo menos dez anos dende o seu falecemento. Desde a creación desta celebración cultural, soamente en 1998 houbo unha dedicación conxunta aos poetas medievais Martín Codax, Xohán de Cangas e Mendinho, famosos polas súas cantigas.

A data de celebración deste evento, día  17 de maio, débese a que en tal día como ese , publicouse en Vigo o primeiro exemplar da obra Cantares galegos, de Rosalía de Castro, que marcaría o inicio do renacemento cultural do galego.

Este día é festivo en Galicia e polo tanto non traballan nin os estudantes teñen colexio.

No Reino Unido e Irlanda o Día do Libro celébrase dende o 2002 o primeiro xoves de marzo. Ese día as escolas reparten un vale de 1 libra ós estudantes para que poidan mercar os libros que se publican especialmente para esa ocasión ou para mercar calquera outro libro.

 Ese día moitas escolas celebran maratóns de lectura, e mercados de libros.

Este ano adicouse o Día das Letras Galegas a Carlos Casares Mouriño este autor estudou Filosofía e Letras na Universidade de compostela.

 Foi lector en varias universidades europeas. De volta a Galicia estableceu sua residencia en Vigo, onde desarrollou a su actividad profesional como escritor, e catedrático de instituto.

A súa ideoloxía estivo marcada polo maxisterio e pola sua amizade con.

 Foi elexido membro da RAE, diputado autonómico polo PSOE , e presidente do consello da cultura galega en 1996 .

 Escribiu como literatura infantil “A galiña azul”.

IRIA GÓMEZ MARTÍN.

Deuses Romanos.

A mitoloxía romana, é dicir, as crenzas mitológicas dos habitantes da Antiga Roma, pode considerarse formada por partes: A primeira, maioritariamente antiga e ritualista, representaba os mitos e cultos autóctonos. A segunda, principalmente tardía e literaria, consiste na fusión da anterior con varios préstamos, completamente novos, procedentes da mitoloxía grega. Ao referirnos á mitoloxía romana referímonos tamén á mitoloxía grega, xa que son iguais, o que as fai cambiar é o seu nome e esta é chamada: mitoloxía grecorromana.

Ana Sofia.

DÍA DO LIBRO

A celebración do día do libro é o día 23 de abril.

Esta remóntase a principios do século XX. A historia do libro faise festiva e surxen actividades literarias en toda España.

A orixe do día do libro comeza en 1926. O día 23 de abril fallecían Cervantes, Shakespeare e Inca Garcilaso da Vega. Por este motivo, esta fecha tan simbólica para a literatura universal foi escollida pola Conferencia Xeral da UNESCO para rendir homenaxe mundial o libro e alentar a todos, sobre todo os máis xóvenes, a descubrir o placer da lectura e respetar a irreemplazable contribución dos creadores o progreso social e cultural.
En España, os Premios Cervantes son concedidos cada ano polo Rei en Alcalá de Henares ese día.
No Reino Unido e Irlanda o Día do Libro vénse celebrando desde o 2002 o primeiro xoves de marzo. Ese día as escolas reparten un vale de 1 libra e 1,5 euros, respectivamente, ós nenos para que poidan mercar os libros que se publican especialmente para esa ocasión ou para mercar calquera outro libro. Ese día moitas escolas celebran maratóns de lectura, mostras e mercados de libros.

A idea orixinal da celebración do Día do Libro partiu de Cataluña, do escritor valenciano  Vicente Clavel Andrés propondoa a Cámara Oficial do Libro de Barcelona en 1923 e aprobada polo rei Alfonso XIII de España en 1926. O 7 De outubro de 1926 foi o primeiro Dia do Libro.

En 1930 instaurase definitivamente a fecha do 23 de abril como Día do Libro, onde este día coincide con Sant Jordi.

É tradicional regalar unha rosa o concluír unha lectura, evento ou pregón e que os namorados ou persoas queridas se intercambien unha rosa ou libro.
En 1995 o Día do Libro convírtese nunha festa mundial, polo cal O 23 de abril de cada ano é o Día Mundial do Libro e do Dereito de Autor.

Nadia Gago Pérez 4ºB

DEUSES ROMANOS

A mitoloxía romana corfórmase polas lendas e os mitos da relixión politeísta, que era practicada na Roma antiga, formada por distintas partes:

• A primeira, máis antiga e chea de rituais, representaba os mitos e cultos propios de Roma, e non os importados doutros lugares.
• A segunda, moito máis tardía e literaria, consiste na fusión da anterior con varios préstamos doutras culturas, a maior parte das divinidades do panteón romano veñen de Grecia, con deuses que rexeitaron as divinidades locais para imporse eles con raras excepcións. Por este motivo algúns artigos sobre os deuses romanos de orixe grega poden tratarse coma iguales ós seus equivalentes gregos. Por tanto, ó referirnos á mitoloxía romana referímonos por defecto á de Grecia, debido a que só se diferencian en que esta se chama: Mitoloxía Grecorromana.
• Algúns deuses eran: Diana, Juno, Júpiter, Marte, Mercurio, Minerva, Neptuno, Plutón, Venus, etc…

Unha das deusas máis coñecidas era Minerva, en Roma, tamén chamada Atenea, en Grecia. Era a deusa das artes, a artesanía e a sabedoría. Tamén das artes da guerra e os romanos crían que protexía a Roma. Era filla de Xúpiter e adoitan representala con un casco, unha lanza e un escudo.

Disputouse con Neptuno a honra de dar o seu nome á cidade de Atenas, saindo gañadora.

MARTA BARJA BARJA

As letras galegas

O Día das Letras Gallegas é unha celebración instituida en 1963 pola Real Academia Gallega para homenaxear a aquelas persoas que destacasen por sua creación literaria en idioma galego o por sua defensa de ditaa lingua. Cada ano  dedicase a unha personalidade diferente, escollida pola Real Academia Gallega, tendo en conta que se esixen ao menos dez anos dende seu fallecemento. Dende a instauración de esta celebración cultural, soamente en 1998 houbo unha dedicación conxunta aos poetas medievais Martín Codax, Xohán de Cangas e Mendinho, famosos por suas cantigas.

A data de celebración de este evento, o 17 de mallo,  debese a que en tal día como ése, en 1863,  publicóuse en Vigo o primeiro exemplar da obra Cantares gallegos, de Rosalía de Castro, que marcaría o inicio do"Rexurdimento" o renacimento cultural do gallego. Es festivo en Galicia. 

Máis de 40 anos despois, celebrados días e dias das letras galegas, normalizada ou en camiño de normalizarse a situación cultural do noso Pais, é bo momento para facer un "suma e segue", un reconto dos persoeiros (dos "SEÑORES DA PALABRA") ós que ata agora se dedicou o Dia das Letras Galegas. Reconto breve de biografías e minimos anacos da obra, para deixar constancia da honra que merecen estes galegos sobranceiros.

Comezamos con palabras de Francisco Fernández del Riego (da Real Academia Galega), que lembra aquel momento histórico: "Fixen un escrito que asinaron comigo don Manuel Gómez Román e don Xesús Ferro Couselo, e sometémolo á aprobación da Real Academia Galega. A Academia aprobouno por unanimidade, e cursou a pretensión á autoridade competente.

E naquel momento foi instituida como festa anual do Día das Letra Galegas o 17 de maio. Escolleuse esta data porque CANTARES GALLEGOS foi o primero libro galego que tivo unha significación universal. 

Xa este primeiro ano se editou un libro, unha edición critica de CANTARES GALLEGOS realizada por Bouza Brey. A festa tivo un alcance e unha significación extraordinaria, e foi moi ben acollida non só a nível literario senón nos ambentes populares.

Despois a partir de entón fóronse celebrando cada ano días da Letras Galegas adicados cada un deles a unha figura significativa das letras galegas, e hoxe está nun momento en que parece que responde xa ó que pretendiamos todos: Que a festa das Letras Galegas teña unha significación, un alcance e un eco non só nos ambentes minoritarios senón nos ambentes do pobo".

Carlos Casares Mouriño 

Estudiou Filosofía e Letras na Universidade de compostela. Foi lector en varias universidades europeas. De volta a Galicia estableceu sua residencia enVigo, donde desarrolló su actividad profesional como escritor, editor y catedrático de instituto.

Sua ideoloxía estuvo marcada por el maxisterio e amistad con Piñeiro e polo grupo degaleguistas vinculados a ed. Galaxia . Foi elexido miembro da RAE en 1977, diputado autonómico polo PSOE nas eleccions do 81, e presidente do consello da cultura galega en 1996 . Escribiu como literatura infantil a galiña azul

laura Simón González 4ºB ESO

O 20 de marzo de 1963, tres membros da Real Academia Galega presentaron nesta institución unha proposta histórica: Que se declarase o dia 17 de maio de cada ano "Dia das Letra Galegas" como data para "recollelo latexo material da actividade intelectual galega".

Manuel Gómez Román, Xesús Ferro Couselo e Francisco Fernández del Riego, expuñan que "con motivo de se celebrar aquel ano o centenario da publicación dos CANTARES GALLEGOS de Rosalia de Castro", a Academia deberia consagrar, con carácter de perdurabilidade, o simbolismo da data nunha celebración anual.

Estimaban que o libro rosaliano editado en 1863 "foi a primeira obra maestra coa que contou a literatura galega contemporánea" e que "a súa aparición veu a lle dar prestixio unviersal á nosa fala como instrumento de creación literaria", concluindo que representa "un fito decisivo na historia da renacencia cultural de Galicia".

Propuñase o dia 17 de maio, ó ignorarse a data da publicación do libro, por ser nese dia cando Rosalia de Castro llo adicou á tamén poeta Fernán Caballero.

Máis de 40 anos despois, celebrados días e dias das letras galegas, normalizada ou en camiño de normalizarse a situación cultural do noso Pais.

Carlos Casares Mouriño (orense 24 de agosto de 1941-"a ramallosa", nigran 9 de marzo de 2002) foi un escritor español e da lingua galega.

estudiou filosofía e letras na universidade de santiago de compostela.

Foi lector en varias universidades galegas,de volta a galicia estableceu a súa residencia en vigo, donde desenvolveu a  súa actividade profesional como escritor, editor e catedrático de instituto.

Obras

Narrativa adulta

Carlos Casares (en el centro) durante la presentación de la escultura en memoria a Torrente Ballesterr en el café Novelty de Salamanca en el año2002, junto con el escultor Fernando Mayoral y el director de la RAE VÍCTOR GARCÍA DE LA CONCHA

• «Vento ferido» (1967),
• «Cambio en tres» (1969)
• «Xoguetes pra un tempo prohibido» (1975)
• «Os escuros soños de Clío» (1979)
• «Ilustrísima» (1980)
• «Os mortos daquel verán» (1987)
• «Na marxe de cada día: follas dun diario» (1994)
• «Deus sentado nun sillón azul» (1996)
• «Un país de palabras» (1999)
• «O sol do verán» (2002)

Narrativa infantil

• «A galiña azul» (1968)
• «As laranxas máis laranxas de tódalas laranxas» (1973)
• «O can Rin e o lobo Crispín» (1983)
• «Lolo anda en bicicleta» (1996)
• «O galo de Antioquía» (1994)
• «Un polbo xigante» (2000)
• «Este é Toribio» (1991)
• «Toribio contra o profesor Smith» (1991)
• «Toribio e o contador de contos» (1991)
• «Toribio ten unha idea» (1992)
• «Toribio revoluciona o tráfico» (1994).

Ensayo y periodismo

• «Á marxe. Palabra de escritor (2 de enero - 10 de marzo de 2002)» 2003
• «Á marxe, 1992» (2005)
• «Á marxe, 1993» (2005)
• «Á marxe, 1994» (2006)
• «Á marxe, 1995» (2006)
• «Á marxe, 1996» (2007)

ESTEFANÍA FERNÁNDEZ RODRÍGUEZ

LETRAS GALEGAS

Carlos Casares Mouriño (Ourense, 24 de agosto de 1941-"A Ramallosa", Nigrán; 9 de marzo de 2002) foi un escritor español en lingua galega.

Estudou Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela. Foi lector en varias universidades europeas. De volta a Galicia estableceu a súa residencia en Vigo, onde desenvolveu a súa actividade profesional como escritor, editor e catedrático de instituto.

A súa ideoloxía estivo marcada polo maxisterio e amizade con Ramón Piñeiro e polo grupo de galeguistas vinculados á editorial Galaxia. Foi elixido membro da Real Academia Galega en 1977, deputado autonómico polo PSdeG-PSOE nas eleccións de 1981, e presidente do Consello da Cultura Galega en 1996.

Colaborou en numerosos revistas e xornais, entre eles Graal, que dirixiu desde 1989 a 2002, ano do seu falecemento, e La Voz de Galicia. Parte deste traballo xornalístico foi publicado en forma de libro: Á marxe. Palabra de escritor (2 de xaneiro - 10 de marzo de 2002) (2003), Á marxe, 1992 (2005), Á marxe, 1993 (2005), Á marxe, 1994 (2006) e Á marxe, 1995 (2006).

Deuse a coñecer con Vento ferido (1967), unha colección de relatos breves sobre a violencia e o fatalismo. Entre as súas obras sobresaen: Cambio en tres (1969), Xoguetes pra un tempo prohibido (1975), Vos escuros soños de Clío (1979), Ilustrísima (1980), Vos mortos daquel verán (1987), Na marxe de cada día: follas dun diario (1994), Deus sentado nun cadeira de brazos azul (1996), Un país de palabras (1999) e Ou sol do verán (2002).

Como escritor de literatura infantil publicou A galiña azul (1968), As laranxas máis laranxas de tódalas laranxas (1973), Ou can Rin e ou lobo Crispín (1983), Lolo anda en bicicleta (1996), Ou galo de Antioquía (1994), Un polbo xigante (2000), e a serie de Toribio: Este é Toribio (1991), Toribio contra ou profesor Smith (1991), Toribio e ou contador de contos (1991), Toribio ten unha idea (1992) e Toribio revoluciona ou tráfico (1994).

Rubén vaz.

LETRAS GALEGAS

O día das Letra Galegas é unha celebración instituida no 1963 pola Real Academia Galega para homenaxear a aquelas personas que destacasen pola creación literaria en galego ou pola súa defensa da lingua. Cada ano dedícase a unha personalidade diferente, escollida pola Real Academia Galega, tendo en conta que se esixen ao menos dez anos do seu falecemento. 

A data da celebración, o 17 de maio, débese a que nese día, no 1863, publicouse en Vigo o primero ejemplar de la obra Cantares gallegos, de Rosalía de Castro, que marcaría el inicio del "Rexurdimento" o renacemento cultural do galego. É festivo en Galicia.

Este ano 2017 dedícase a Carlos Casares. Casares naceu o 24 de agosto do 1941 en Ourense e faleceu o 9 de marzo de 2002 en Nigrán, el estudou Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela. Despois de ser lector en varias universidades europeas establécese en Vigo onde comenzará a escribir. A súa ideoloxía estivo marcada polo maxisterio e súa amistade con Ramón Piñeiro e polo grupo de galeguistas vinculados a editorial Galaxia. foi membro da Real Academia Galega. Colaborou en distintos periódicos e revistas como Grial,da cal foi director ata o ano do seu falecemento, e A Voz de Galicia.

Dentro da súa obra destacamos Vento ferido (1967), tamén foi escritor de libros infantiles como A Galiña Azul (1968) ou As Laranxas máis laranxas de tódalas laranxas (1973). 

Como biógrafo e ensaísta produciu traballos sobre a vida e obra de Vicente Risco, Otero Pedrayo, Ramón Piñeiro e Curros Enríquez.

En 1976 obtivo o Premio da Crítica de narrativa galega pola súa obra Xoguetes pra un tempo prohibido, en 1996 por Deus sentado nun cadeira de brazos azul e en 2002 por O sol do verán.

Tamén traduciu varias obras ao galego como El Principito.

NURIA SALGADO MÉNDEZ 4ºB ESO

LETRAS GALEGAS

O Día das Letras é unha data consagrada á exaltación e promoción da nosa literatura e da nosa lingua arredor da cal se celebran no noso país, e no estranxeiro, numerosas producións e eventos culturais de homenaxe á figura escollida. O 20 de marzo de 1963, coincidindo co centenario da publicación de Cantares Gallegos, de Rosalía de Castro, os académicos de número Francisco Fernández del Riego, Manuel Gómez Román e Xesús Ferro Couselo propuxeron a celebración do Día das Letras Galegas.
O 28 de abril do mesmo ano, en Xunta ordinaria, a Academia resolveu, por unanimidade, aprobar esta proposta e declarar Día das Letras Galegas o 17 de maio de cada ano.
Este ano homenaxease a Carlos Casares:
O 24 de Agosto de 1941 nace en Ourense e tres anos máis tarde mudase a Xinzo de Limia, onde seu pai traballa como mestre. En 1952 impulsado polo catolicismo da súa nai ingresa no Seminario de Ourense. Nos anos 60 comeza a frecuentar as tertulias ourensás e en 1962, co cambio de década, instálase en Compostela para estudar Filosofía e Letras.
En 1967 publica a súa primeira obra "Vento ferido" e co paso dos anos vai publicando diversas obras como "A galiña azul", "Cambio en tres" e realiza a tradución d'O Principiño. En 1971 casa con Kristina Berg e en 1976 recibe o premio da Crítica Española por "Xoguetes para un tempo prohibido", un ano máis tarde ingresa la Real Academia Galega e en 1981 é elixido deputado no Parlamento de Galicia. Dous anos máis tarde visita a URSS e en 1985 faise cargo da Editorial Galaxia. En 1992 comeza a publicación diaria de "A Marxe" e en 1996 faise presidente da Cultura Gallega. Co paso dos anos sigue publicando unha gran variedade de obras: "Polbo xigante", "A vida do padre Sarmiento". No 2002 morre en Vigo.

Ana Damota Alvar

LETRAS GALEGAS

O Día das Letras Galegas é unha celebración instituída en 1963 pola Real Academia Galega para homenaxear a aquelas persoas que destacasen pola súa creación literaria en idioma galego ou polo seu defensa da devandita lingua. Cada ano dedícase a unha personalidade diferente, escollida pola Real Academia Galega, tendo en conta que se esixen polo menos dez anos desde o seu falecemento. Desde a instauración desta celebración cultural, soamente en 1998 houbo unha dedicación conxunta aos poetas medievais Martín Codax, Xoán de Cangas e Mendinho, famosos polas súas cantigas.

A data de celebración deste evento, o 17 de maio, débese a que en tal día como ese, en 1863, publicouse en Vigo o primeiro exemplar da obra Cantares galegos, de Rosalía de Castro, que marcaría o inicio do "Rexurdimento" ou renacemento cultural do galego. É festivo en Galicia.
Carlos Casares Mouriño (Ourense, 24 de agosto de 1941-"A Ramallosa", Nigrán; 9 de marzo de 2002) foi un escritor español en lingua galega.
Estudou Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela. Foi lector en varias universidades europeas. De volta a Galicia estableceu a súa residencia en Vigo, onde desenvolveu a súa actividade profesional como escritor, editor e catedrático de instituto.
A súa ideoloxía estivo marcada polo maxisterio e amizade con Ramón Piñeiro e polo grupo de galeguistas vinculados á editorial Galaxia. Foi elixido membro da Real Academia Galega en 1977, deputado autonómico polo PSdeG-PSOE nas eleccións de 1981, e presidente do Consello da Cultura Galega en 1996.
Colaborou en numerosos revistas e xornais, entre eles Graal, que dirixiu desde 1989 a 2002, ano do seu falecemento, e La Voz de Galicia. Parte deste traballo xornalístico foi publicado en forma de libro: Á marxe. Palabra de escritor (2 de xaneiro - 10 de marzo de 2002) (2003), Á marxe, 1992 (2005), Á marxe, 1993 (2005), Á marxe, 1994 (2006) e Á marxe, 1995 (2006).
Deuse a coñecer con Vento ferido (1967), unha colección de relatos breves sobre a violencia e o fatalismo. Entre as súas obras sobresaen: Cambio en tres (1969), Xoguetes pra un tempo prohibido (1975), Vos escuros soños de Clío (1979), Ilustrísima (1980), Vos mortos daquel verán (1987), Na marxe de cada día: follas dun diario (1994), Deus sentado nun cadeira de brazos azul (1996), Un país de palabras (1999) e Ou sol do verán (2002).
Como escritor de literatura infantil publicou A galiña azul (1968), As laranxas máis laranxas de tódalas laranxas (1973), Ou can Rin e ou lobo Crispín (1983), Lolo anda en bicicleta (1996), Ou galo de Antioquía (1994), Un polbo xigante (2000), e a serie de Toribio: Este é Toribio (1991), Toribio contra ou profesor Smith (1991), Toribio e ou contador de contos (1991), Toribio ten unha idea (1992) e Toribio revoluciona ou tráfico (1994).
Como biógrafo e ensaísta produciu traballos sobre a vida e obra de Vicente Risco, Otero Pedrayo, Ramón Piñeiro e Curros Enríquez. O humor, a sinxeleza e a claridade no tratamento dos temas que afectan o mundo de hoxe constituíron as marcas máis características do seu estilo narrativo e ensayístico.
Traduciu varias obras ao galego, como O principiño (1983) do francés Antoine de Saint-Exupéry, Os escaravellos voan á tardiña (1989) da sueca María Gripe e O vello e o mar (1998) do estadounidense Ernest Hemingway.
En 1976 obtivo o Premio da Crítica de narrativa galega pola súa obra Xoguetes pra un tempo prohibido, en 1996 por Deus sentado nun cadeira de brazos azul e en 2002 por Ou sol do verán.

No ano 2017 váiselle a dedicar o Día das Letras Galegas.

Alex Ribeiro Romera.

letras galegas

                                      HISTORIA

O 20 de marzo de 1963, tres membros da Real Academia Galega presentaron nesta institución unha proposta histórica: Que se declarase o dia 17 de maio de cada ano "Dia das Letra Galegas" como data para "recolle-lo latexo material da actividade intelectual galega". Manuel Gómez Román, Xesús Ferro Couselo e Francisco Fernández del Riego, expuñan que "con motivo de se celebrar aquel ano o centenario da publicación dos CANTARES GALLEGOS de Rosalia de Castro", a Academia deberia consagrar, con carácter de perdurabilidade, o simbolismo da data nunha celebración anual. Estimaban que o libro rosaliano editado en 1863 "foi a primeira obra maestra coa que contou a literatura galega contemporánea" e que "a súa aparición veu a lle dar prestixio unviersal á nosa fala como instrumento de creación literaria", concluindo que representa "un fito decisivo na historia da renacencia cultural de Galicia". Propuñase o dia 17 de maio, ó ignorarse a data da publicación do libro, por ser nese dia cando Rosalia de Castro llo adicou á tamén poeta Fernán Caballero.

Máis de 40 anos despois, celebrados días e dias das letras galegas, normalizada ou en camiño de normalizarse a situación cultural do noso Pais, é bo momento para facer un "suma e segue", un reconto dos persoeiros (dos "SEÑORES DA PALABRA") ós que ata agora se dedicou o Dia das Letras Galegas. Reconto breve de biografías e minimos anacos da obra, para deixar constancia da honra que merecen estes galegos sobranceiros.


O autor de «Xoguetes para un tempo prohibido», «Vento Ferido» e «Vos mortos daquel verán», Carlos Casares (Ourense, 1941-Nigrán, 2002) será o homenaxeado o próximo 17 de maio con motivo do Día dás Letras Galegas, tal e como onte acordou o plenario da Real Academia Galega (RAG). O polifacético escritor e editor, que morreu á idade de 60 anos por mor dun infarto, impúxose a Ricardo Carvalho Calero, Plácido Ramón Castro del Río e Antonio Fernández Morais sen necesidade dunha segunda volta. Narrador, ensaísta, articulista e dinamizador cultural, está considerado como unha das figuras máis singulares e renovadoras da literatura galega, sen esquecer a súa implicación na vida cultural, social e institucional, con «un compromiso inequívoco coa lingua galega», destacan desde a institución presidida por Xesús Alonso Montero.

ALFREDO ROMERO ROMERO

LETRAS GALEGAS

O 20 de marzo de 1963, tres membros da Real Academia Galega presentaron nesta institución unha proposta histórica: Que se declarase o dia 17 de maio de cada ano "Dia das Letra Galegas" como data para "recolle-lo latexo material da actividade intelectual galega".Manuel Gómez Román, Xesús Ferro Couselo e Francisco Fernández del Riego, expuñan que "con motivo de se celebrar aquel ano o centenario da publicación dos CANTARES GALLEGOS de Rosalia de Castro", a Academia deberia consagrar, con carácter de perdurabilidade, o simbolismo da data nunha celebración anual.Estimaban que o libro rosaliano editado en 1863 "foi a primeira obra maestra coa que contou a literatura galega contemporánea" e que "a súa aparición veu a lle dar prestixio unviersal á nosa fala como instrumento de creación literaria", concluindo que representa "un fito decisivo na historia da renacencia cultural de Galicia".Propuñase o dia 17 de maio, ó ignorarse a data da publicación do libro, por ser nese dia cando Rosalia de Castro llo adicou á tamén poeta Fernán Caballero.Este ano o homenaxeado foi Carlos Casares nado en Ourense o 24 de agosto de 1941 e finado na Ramallosa, Nigrán, o 9 de marzo de 2002, foi un escritor en lingua galega, crítico literario e político. Estudou en Santiago de Compostela, cidade na que entrou en contacto con representantes do galeguismo, como Ramón Piñeiro. Foi director da editorial Galaxia e da revista Grial. Cultivou sobre todo a narrativa. Nos anos sesenta publicou o libro de relatos Vento ferido e Cambio en tres. En 1975 aparece Xoguetes pra un tempo prohibido. Viñeron logo o libro de relatos Os escuros soños de Clío e as novelas Ilustrísima, Os mortos daquel verán, Deus sentado nun sillón azul e O sol do verán. É de destacar, tamén, o traballo como columnista, principalmente en La Voz de Galicia entre 1992 e 1998, recollido en sete volumes publicados por Galaxia de 2005 a 2008, titulados Á marxe.

ALEJANDRA LORENZO 4ºB ESO

LETRAS GALEGAS

O Día das Letras Galegas é unha celebración instituída en 1963 pola Real Academia Galega para homenaxear a aquelas persoas que destacasen pola súa creación literaria en idioma galego ou polo seu defensa da devandita lingua. Cada ano dedícase a unha personalidade diferente, escollida pola Real Academia Galega, tendo en conta que se esixen polo menos dez anos desde o seu falecemento. Desde a instauración desta celebración cultural, soamente en 1998 houbo unha dedicación conxunta aos poetas medievais Martín Codax, Xohán de Cangas e Mendinho, famosos polas súas cantigas.
A data de celebración deste evento, o 17 de maio, débese a que en tal día como ese, en 1863, publicouse en Vigo o primeiro exemplar da obra Cantares galegos, de Rosalía de Castro, que marcaría o inicio do "Rexurdimento" ou renacemento cultural do galego. É festivo en Galicia.

Cada ano, adicaselle o día a unha persoa destacada pola súa creación literaria, este ano, é adicado a Carlos Casares Mouriño.

Carlos, naceu en Ourense o 24 de agosto de 1941 e morreu en Nigrán o 9 de marzo de 2002, foi un escritor español en lingua galega.
Estudou Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela. Foi lector en varias universidades europeas. De volta a Galicia estableceu a súa residencia en Vigo, onde desenvolveu a súa actividade profesional como escritor, editor e catedrático de instituto.
A súa ideoloxía estivo marcada polo maxisterio e amizade con Ramón Piñeiro e polo grupo de galeguistas vinculados á editorial Galaxia. Foi elixido membro da Real Academia Galega en 1977, deputado autonómico polo PSdeG-PSOE nas eleccións de 1981, e presidente do Consello da Cultura Galega en 1996.
Algunhas das obras, que escribiu foron: Vento ferido (1967), unha colección de relatos breves sobre a violencia e o fatalismo. Entre as súas obras sobresaen: Cambio en tres (1969), Xoguetes pra un tempo prohibido (1975), Vos escuros soños de Clío (1979), Ilustrísima (1980), Vos mortos daquel verán (1987), Na marxe de cada día: follas dun diario (1994), Deus sentado nun cadeira de brazos azul (1996), Un país de palabras (1999) e Ou sol do verán (2002).
Como escritor de literatura infantil publicou A galiña azul (1968), As laranxas máis laranxas de tódalas laranxas (1973), Ou can Rin e ou lobo Crispín (1983), Lolo anda en bicicleta (1996), Ou galo de Antioquía (1994), Un polbo xigante (2000), e a serie de Toribio: Este é Toribio (1991), Toribio contra ou profesor Smith (1991), Toribio e ou contador de contos (1991), Toribio ten unha idea (1992) e Toribio revoluciona ou tráfico (1994).


Nadia Gago Pérez 4ºB

A mitoloxía romana e Neptuno

A mitoloxía romana admiraba a numerosos deuses, eran politeístas. Moitos deles eran propios pero tamén adoptaban moitos da relixión grega, a cal influíu de forma trascendental sobre a sociedade e relixión romana, esta última esixía o cumplimento dunhos ritos a cambio dos cales procuraban a acción benefactora do Deus. Así por exemplo, un rito dedicado a Ceres, a deusa do trigo, garantizaba unha boa colleita. Os ritos podían ser en forma de ofrendas ou sacrificios.

Os tipos de culto son:

•  Culto popular : Relacionados ca agricultura e a vida no campo, destaca Ceres e    Flora.
•  Culto doméstico: Honraban as necesidades do fogar e realizábanse na casa. Os    tipos de  deuses  que realizaban este culto chamábanse: lares, penates e manes.
•  Culto oficial: Son de carácter oficial e público, están organizados por colexios  sacerdotales.

Un dos deuses máis destacados foi Neptuno (Neptunus), o deus do mar e do océano.

Os romanos consideraban que Neptuno tiña a responsabilidade de soster o planeta, porque como o océano rodeaba a terra, el, desde o mar, facía de contrapeso respecto da terra firme. Ademais, é o encargado das formas das costas, dos acantilados, das praias e das baías, entre outros accidentes xeográficos.

• Neptuno poseía un tridente que usaba para axitar as augas dos mares, formando ondas.
• Como era o deus do mar e alí vivía non vestía con moita roupa, levaba unha especia de falda.
• Era representado nas pinturas como un home alto, forte e con barba.
• Os romanos considerábano un deus perigoso. Creían que cando o mar estaba revolto era debido o nerviosísmo ou enfado do deus, e da mesma forma, cando estaba calmado debíase a tranquilidade de Neptuno.
• Os seus compañeiros e amigos eran os cabalos brancos e os golfiños.

Att.:Marta Caneiro Losada/ nº3

Os deuses romanos

Os deuses gregos influíron de maneira especial na sociedade romana, de forma que os adoptaron tan só cambiándolle o nome.

Os romanos desenvolveron un sistema moi elaborado de templos, ritos e sacerdotes.

A relixión romana foise aplicando según conquistaban territorios.

Minerva era unha deusa romana, coñecida como Atenea en Grecia.

Era a diosa das artes, da sabiduría, das técinas da guerra e protectora de Roma ademáis de ser a patrona dos artesáns.

Esta era filla de Júpiter e represéntase con casco, lanza e escudo.

Unha das características máis famosas da historia de Minerva é o seu desacordo con Neptuno para dar o seu nome a cidade de Atenas. Doce grandes deuses, elexidos como árbitros, decidiron que quen producise a cousa máis útil para a cidade darialle o seu nome. Neptuno dun golpe de tridente fixo que a terra dese un cabalo e Minerva fixo crecer un olivar, o que lle levou a vitoria.

Minerva foi chamada “deusa das mil obras”, foi adorada por toda Italia, aínda que en Roma adoptou un carácter agresivo.

Nas súas estatuas e imaxes dáselle unha beleza simple, descuidada, modesta, de expresión grave e impresionante nobleza, forza e maxestade. Adoita  levar un casco na cabeza, unha pica na man, un escudo na outra, e a protección sobre o peito. Normalmente aparece sentada, pero cando está de pé mostra unha actitude de guerreira, cunha mirada fixa.

Iria Diz Blanco