A mitoloxía romana, é dicir, as crenzas mitológicas dos habitantes da Antiga Roma, pode considerarse formada por partes: A primeira, maioritariamente antiga e ritualista, representaba os mitos e cultos autóctonos. A segunda, principalmente tardía e literaria, consiste na fusión da anterior con varios préstamos, completamente novos, procedentes da mitoloxía grega. Ao referirnos á mitoloxía romana referímonos tamén á mitoloxía grega, xa que son iguais, o que as fai cambiar é o seu nome e esta é chamada: mitoloxía grecorromana.
Natureza dos antigos mitos romanos
Os romanos non tiñan relatos secuenciales sobre os seus deuses comparables á Titanomaquia ou a sedución de Zeus por Hera, ata que os seus poetas comezaron a adoptar os modelos gregos a finais do período republicano. Con todo, o que si tiñan era:
Un sistema moi desenvolvido de rituais, escolas sacerdotais e panteóns de deuses relacionados.
Un rico conxunto de mitos históricos sobre a fundación e auxe da súa cidade por parte de actores humanos con ocasionais intervencións divinas.
O modelo romano incluía unha forma moi diferente á dos antigos gregos de definir e concibir aos deuses. Por exemplo, na mitoloxía grega Deméter era caracterizada por unha historia moi coñecida sobre a súa dor polo rapto da súa filla Perséfone a mans de Hades.
A relixión orixinal dos primeiros romanos foi modificada pola adición de numerosas e contraditorias crenzas en épocas posteriores, e pola asimilación de grandes porcións da mitoloxía grega.
BASTIÁN
Ningún comentario:
Publicar un comentario