DEUSES ROMANOS

As divindades romanas primitivas incluían, ademais do "di indigetes", que eran os deuses orixinais do estado romano, aos chamados deuses especialistas cuxos nomes eran invocados ao realizar diversas actividades, como a colleita.

Os deuses representaban distintivamente as necesidades prácticas da vida diaria, como sentía a comunidade romana á que pertencían. Entregábanse escrupulosamente aos ritos e ofrendas que consideraban apropiados.
Júpiter converteuse no máis grande dos deuses do Olimpo: Deus da luz, Jupiter mantiña a orde entre os deuses e os homes, e interviña e xulgaba os seus conflitos. As súas decisións eran xustas e equilibradas: Non concedía favores a ninguén.
Júpiter era un deus moi poderoso, cuxa vontade foi limitada soamente polas detencións do destino. Os seus atributos ordinarios son o cetro, o aguia e o raio.
A súa nai, Rea, confioullo á garda de cabra Amaltea, porque o seu pai, Saturno, devoraba aos nenos. Ao facerse grande, Júpiter destronou a Saturno e compartiu o mundo cos seus irmáns, Plutón e Neptuno. Júpiter buscou á súa irmá xemelga Juno en Creta, onde a cortexou, primeiro sen éxito, aínda que finalmente ela sentiu magoa del cando el adoptou o disfrace de cuco mollado, e casaron.

Júpiter tivo moitas aventuras amorosas e foi o pai de numerosos deuses, semideuses, ninfas, heroes e reis. Júpiter converteuse en tan insoportable, que outros deuses organizaron unha rebelión contra el. Júpiter castigou a Apolo e a Neptuno enviándoos a edificar Troia na terra.



Ana Damota Alvar