LETRAS GALEGAS

Carlos Casares Mouriño (Ourense, 24 de agosto de 1941-"A Ramallosa", Nigrán; 9 de marzo de 2002) foi un escritor español en lingua galega.

Estudou Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela. Foi lector en varias universidades europeas. De volta a Galicia estableceu a súa residencia en Vigo, onde desenvolveu a súa actividade profesional como escritor, editor e catedrático de instituto.

A súa ideoloxía estivo marcada polo maxisterio e amizade con Ramón Piñeiro e polo grupo de galeguistas vinculados á editorial Galaxia. Foi elixido membro da Real Academia Galega en 1977, deputado autonómico polo PSdeG-PSOE nas eleccións de 1981, e presidente do Consello da Cultura Galega en 1996.

Colaborou en numerosos revistas e xornais, entre eles Graal, que dirixiu desde 1989 a 2002, ano do seu falecemento, e La Voz de Galicia. Parte deste traballo xornalístico foi publicado en forma de libro: Á marxe. Palabra de escritor (2 de xaneiro - 10 de marzo de 2002) (2003), Á marxe, 1992 (2005), Á marxe, 1993 (2005), Á marxe, 1994 (2006) e Á marxe, 1995 (2006).

Deuse a coñecer con Vento ferido (1967), unha colección de relatos breves sobre a violencia e o fatalismo. Entre as súas obras sobresaen: Cambio en tres (1969), Xoguetes pra un tempo prohibido (1975), Vos escuros soños de Clío (1979), Ilustrísima (1980), Vos mortos daquel verán (1987), Na marxe de cada día: follas dun diario (1994), Deus sentado nun cadeira de brazos azul (1996), Un país de palabras (1999) e Ou sol do verán (2002).

Como escritor de literatura infantil publicou A galiña azul (1968), As laranxas máis laranxas de tódalas laranxas (1973), Ou can Rin e ou lobo Crispín (1983), Lolo anda en bicicleta (1996), Ou galo de Antioquía (1994), Un polbo xigante (2000), e a serie de Toribio: Este é Toribio (1991), Toribio contra ou profesor Smith (1991), Toribio e ou contador de contos (1991), Toribio ten unha idea (1992) e Toribio revoluciona ou tráfico (1994).

Rubén vaz.